پایـــیــــز
وفادارترین فصل خداست
حافظه ی خیس خیابان های شهر را
همیشه همراهی می کند .
لعنتی، هی می بارد وُ می بارد .
و هر سال ،
عاشق تر از گذشته هایش .
گونه ی سرخ درختان شهر را
می بوسد وُ
لرزه می اندازد به اندام درختان .
و چقدر دلتنگ می شوند برگ های عاشق
برای لمسِ زمین ،
که گاهی افتادن ،
نتیجه ی عشق است .

بهتر که افتاده باشی تا برشاخسار کاج

خودخواهانه به زیرپایت نگاه کنی

بهتر که قطره باشی از باران.

بهتر که شاخه باشی برای اتصالِ گلها و برگها.

بهتر که

مثل عده ای نباشی

پاییز باش.که به تمام فصل ها می ارزد